Jupiter: Voor zilver breken gouden tijden aan

Waar voorheen goud een eigenzinnige 'alternative' beleggingscategorie voor liefhebbers was, staat het edelmetaal nu volop in de belangstelling. En wanneer goud in trek is, volgt zilver, stelt Ned Naylor-Leyland, gold and silver portfolio manager bij Jupiter Asset Management.

Zilver is het jongere broertje van goud. Het is supergevoelig voor kapitaalstromen en wordt momenteel verhandeld tegen US$25 - 27 per ounce, maar het is de moeite waard om te onthouden dat in 2011, toen de markten ook in de 'do whatever it takes'-modus stonden, het zilver een waarde van US$50 per ounce bereikte. Nu zijn de balansen van de centrale banken veel groter dan in 2011. In de monetaire metaalpiek van 1980, waarin het petrodollarsysteem in serieus gevaar was, volgde zilver zijn grote broer en piekte het kortstondig op US$50 per ounce. Gecorrigeerd voor inflatie en koopkrachtverlies sinds 1980, is US$50 per ounce een stuk hoger dan waar de spotzilverprijs nu ligt.

Sinds het begin van de jaren tachtig zijn de fysieke zilvervoorraden uitgeput, zijn er veel nieuwe toepassingen gevonden voor zilver (zonne-energie, medische apparatuur, elektronica) en tegelijkertijd zijn er ook steeds meer zilveren 'verplichtingen' afgegeven door de grote banken in het Westen en Azië. Dit alles zorgt ervoor dat in de komende jaren zilver sterk kan stijgen meent Naylor-Leyland. Het heeft even geduurd voor zilverbeleggers, maar de vooruitzichten voor zilver zijn bijzonder goed.

Goud- en zilvermijnbouwbedrijven: een waardevolle kans

Ook de goud- en zilvermijnbouwbedrijven staan meer en meer in de belangstelling van beleggers. De mijnbouwbedrijven zijn niet bijster populair bij zowel vermogensbeheerders als beleggers, wat begrijpelijk is omdat ze al decennia achtereen teleurstellen. De reden voor hun ondermaatse prestaties was de hoge inflatie van de inputkosten in de mijnbouw. Energie, apparatuur en services zijn allemaal in dezelfde mate en soms zelfs sneller gestegen dan de goudprijs op de spotmarkt. Als zodanig waren de mijnbouwbedrijven niet in staat om duurzame of stijgende operationele marges te leveren.

De huidige deflatoire inputkostenomgeving is een van de redenen waarom mijnbouwers er weer aantrekkelijk uitzien. Maar een andere belangrijke reden is portefeuillerotatie. Beleggers trekken weg van overgeprijsde en/of beperkte bedrijfsmodellen naar een sector die profiteert van Covid-19. Olie is goedkoop geworden ten opzichte van goud, mijnbouwdiensten en -apparatuur worden goedkoper, en door soepele budgettaire en monetaire beleid mag verwacht worden dat de spotprijzen van goud en zilver duurzaam hoger zullen blijven bewegen. Dit is een krachtige calloptie-achtige opzet voor goud- en zilvermijnaandelen, die Naylor-Leyland nog niet eerder in zijn carrière heeft gezien.