De perfecte slag?

Dnca le coup parfait

Thomas Planell, Beheerder - Analist bij DNCA

Stilaan valt ons leven in terug in de vertrouwde plooi. Voor het eerst in twee jaar kunnen cultuur- of sportevenementen weer plaatsvinden zonder coronamaatregelen. Zoals voor een patiënt die in alle eenzaamheid is hersteld, is het voor ieder van ons opnieuw een beetje aanpassen. En dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. We moeten bijna leren om opnieuw samen te komen, zonder de door de overheid opgelegde social distancing.

Een evenement als Roland Garros is daar het summum van. Volledig bevrijd van het juk van de gezondheidsmaatregelen kunnen atleten en toeschouwers opnieuw genieten van de authenticiteit en de verbindingskracht van hun geliefde sport. Grote tennisspelers zijn voor beleggers altijd al een bron van inspiratie geweest. Zij herkennen zich in deze fysieke en intellectuele confrontaties, die onmiddellijk en individueel beslissingsvermogen vergen en waarvan de regels elk fysiek contact tussen de spelers verbieden tot het einde van de wedstrijd. De voormalige profspeelster Isabelle Queval, nu doctor in de pedagogische wetenschappen, zag in het isolement van de speler op het terrein een uitnodiging aan de gedachte van Nietzsche, “een zelfervaring, van zijn sterktes en zijn zwaktes”, tussen eenzaamheid en wilskracht, waarbij de speler net zozeer de strijd met zichzelf aangaat als dat hij zijn tegenstander uitdaagt …

Sinds er op de markten via elektronische weg wordt gehandeld, ervaren de beleggers wat dit duel betekent zonder dat ze onderling een rechtstreekse band hebben. Wanneer de prijs van een actief genoteerd is op een beurs, gaat het om de laatste afgesloten transactie. Als die plaatsvindt, dan is er een duel, een tegengestelde opinie: de transactie wordt mogelijk omdat op dat welbepaalde moment zowel de koper als de verkoper ervan overtuigd zijn gelijk te hebben ten nadele van de ander.

In de aanloop naar de tweede jaarhelft is het meest opvallende punt van verschil wellicht zichtbaar tussen het fors toegenomen wantrouwen op de aandelenmarkten en de verbazende stabiliteit van de winstgroeiverwachtingen voor dit jaar.

Sinds bijna twee jaar dreef de dynamiek van het economisch herstel de winstgroei op tot een recordniveau. En nochtans, terwijl de markten zich ondertussen voorbereiden op een nakende economische recessie, hebben de financiële analisten, die samen de zichtbare consensus vormen van de winstgroei van de genoteerde bedrijven, hun verwachtingen voor dit jaar nauwelijks neerwaarts bijgesteld …

Dat kan twee dingen betekenen: ofwel hinkt de consensus achter op de beleggers, die via hun transactionele duels de prijs bepalen, ofwel zien de analisten op basis van de materiële elementen waarover ze beschikken (bedrijfsresultaten, bedrijfsprognoses, modellering) geen reden om het scenario van een winstrecessie bij te treden.

De meest invloedrijke bedrijfsleiders tonen zich nochtans voorzichtiger. Na Jamie Dimon (JP Morgan) die regelrecht ingaat tegen zijn strategen, is het de beurt aan Elon Musk om bij Tesla een aanwervingsstop aan te kondigen wegens de verontrustende economische vooruitzichten.De verstrakte financiële voorwaarden worden stilaan voelbaar bij de minst winstgevende technologiebedrijven: het wordt gevaarlijker om nog verder mee te gaan in het loonopbod van de programmeurs in Silicon Valley, aan wie de staat Californië de explosie van de vastgoedprijzen in de baai van San Francisco grotendeels te danken heeft.

Stilaan vallen de eerste puzzelstukken van de door de FED gewenste economische krimp in elkaar. Als de OPEC bereid is om met een verhoging van haar quota de olieprijs te matigen, is de hoop op een zachte landing niet volledig verloren. Voor de Europese beleggers zal de aandacht deze week uitgaan naar de ECB, een van de schaarse centrale banken die haar beleidsrente nog niet bijstelde. Europa valt ten prooi aan zijn eigen laksheid inzake energievoorziening en loopt nu het grootste risico op een hard landing.

Volgens Heinz Wissman, is de “perfecte tennisslag degene die erin slaagt om op het moment dat het racket de bal raakt de voorbereiding van het gebaar en het gevolg van de slag die men uitvoert te neutraliseren”. In de geest van de Duitse filosoof, een notoir tennisfanaat, “is het een zo volmaakte voorbereiding dat de bal met dezelfde kracht zou vertrekken, mocht een speler op het moment van de impact zijn racket loslaten. Elke ervaren speler kent het gelukzalige gevoel dat zo’n slag met zich meebrengt. Als geholpen door Gods hand”. Het toernooi van Roland Garros toont ons elk jaar dat perfectie binnen handbereik is, maar de markten hebben ons sinds twee jaar helaas geleerd dat de ideale portefeuille niet bestaat.