Treden de overheden in de voetsporen van de centrale banken?

Bijdrage geschreven door La financière l'Echiquer

Aandelen pieken, de stemming bij beleggers keldert[1]: vanwaar dat verschil?

Geopolitieke spanningen, bezorgdheid over de groei van de wereldeconomie, recessie in de industriële sector, bedrijfswinsten die dit jaar amper stijgen: redenen te over om pessimistisch te zijn over de aandelenmarkten. Toch staan – als we de uitgekeerde dividenden in aanmerking nemen – de Amerikaanse en Europese indices op (of dicht bij) een historisch hoogtepunt: de S&P 500 noteert slechts 0,30% onder zijn piek van 26 juni van dit jaar en de Euro Stoxx 50 staat op zijn hoogste niveau ooit[2]. Die schijnbare discrepantie tussen de reële economie en de aandelenwaarderingen kan op het eerste gezicht verrassend lijken. Van dichterbij bekeken zijn er echter goede redenen om het glas eerder halfvol dan halfleeg te vinden.

Om te beginnen zijn de monetaire voorwaarden de afgelopen maanden aanzienlijk versoepeld. Vorige week nog besliste de raad van bestuur van de Federal Reserve om de richtrente voor de tweede maal in twee maanden met 25 basispunten te verlagen en sloot de centrale bank verdere renteverlagingen niet uit. Die ingreep werd alom verwacht en had amper invloed op de markten. Niettemin was het een ongeziene maatregel: terwijl de inflatie het beoogde niveau nadert, de werkloosheid minimaal is en de economie een behoorlijke groei kent, verlaagt de grootste centrale bank ter wereld de rente! Zal die beslissing de juiste blijken? Of gaat ze de geschiedenis in als een historische fout?

Hoe dan ook is het monetaire beleid bijna overal ter wereld verruimend, staat de rente extreem laag en ligt de groei van de wereldeconomie op een gemiddeld niveau, al werd dat laatste cijfer licht naar beneden bijgesteld. Dat is a priori een ideaal klimaat voor aandelen.

Ten tweede klinkt de oproep van centrale bankiers, internationale instellingen en burgers aan regeringen om stimulerende begrotingsmaatregelen te nemen, steeds luider. De groeiende ongelijkheid, de opwarming van het klimaat en de verouderende infrastructuur schreeuwen om aandacht. Enkele recente maatregelen laten duidelijk zien dat er een omslag bezig is. Zo brachten in Frankrijk de gele hesjes president Macron er in december toe maatregelen te nemen die het begrotingstekort doen oplopen. Een opmerkelijk recenter voorbeeld is Duitsland: dat kondigde onlangs een investeringsplan van 50 miljard aan om tussen nu en 2025 de CO2-uitstoot te bestrijden. In Berlijn woedt momenteel een hevig debat over het loslaten van de begrotingsdiscipline. In de Verenigde Staten lijkt de kans groot dat president Trump met het oog op zijn herverkiezing een nieuwe belastingverlaging of een investeringsplan beraamt, met name ter compensatie van het feit dat sommige uit China geïmporteerde producten duurder zijn geworden door de nieuwe invoerrechten die hij heeft ingesteld.

Tot slot maken de dalende rente en krimpende kredietspreads het rendement van aandelen een stuk aantrekkelijker. De combinatie van dividenden en inkoopprogramma's biedt immers een veel groter rendementspotentieel dan de meeste staats- en bedrijfsobligaties.

Aandelen blijven dus aantrekkelijk, ondanks de vrees van beleggers en de risico's die er onlosmakelijk mee verbonden zijn. "Wanneer de anderen terugdeinzen, moet je springen", wist Warren Buffet al.

[1] Global Fund Manager Survey BofAML. 38% van de fondsbeheerders verwacht binnen 12 maanden een recessie, het hoogste aantal sinds 2011.
[2] Cijfers per 19/09/2019.